Eventuele volgende zwangerschap

Nadat we Otis*, ons eerste kindje, moesten afgeven wilden Jens en ik snel terug zwanger worden. Niet om Otis te vergeten of te vervangen maar omdat wij zo'n leeg gevoel hadden. Medisch gezien mocht ik de eerste 9 maand tot een jaar na de bevalling niet zwanger worden. Mijn lichaam heeft te hard afgezien van de bevalling en moest rust krijgen. Alle wonden moeten goed genezen zijn. Dat was voor ons een grote klap om te verwerken. Nog "zolang" wachten om terug zwanger te mogen worden.

Ondertussen zijn we 8 maand verder. 
En ik moet eerlijk toegeven dat ik het best goed vind dat ik nog niet zwanger ben. Wij hebben tot op heden alle tijd en ruimte gehad om te rouwen, om alle aandacht aan Otis te schenken. 
Ik ging het emotioneel ook nog niet aankunnen om opnieuw zwanger te zijn en een nieuw kindje te verwelkomen. 

Mensen zeggen wel eens dat een tweede kindje ons zal helpen en dat het ons "deugd" zal doen, maar dat zal zeker niet zo zijn. Wij zullen al een enorme schrik hebben tijdens de zwangerschap. Dan moet die bevalling nog komen, wat voor mij wel een enorm trauma is.
Het is ondertussen wel besproken dat ik een geplande keizersnede zal hebben, maar dat neemt voor mij de schrik niet weg. 
En het allerbelangrijkste, dat tweede kindje zal Otis niet vervangen en zal het verdriet van Otis zeker niet wegnemen.. Integendeel...

Nu... Jens en ik willen graag een tweede kindje dus gaan daarom proberen om zwanger te worden. Ik heb PCOS, dus moet ik hormonen krijgen om nog zwanger te kunnen worden. 
12 juli 2021 is het 9 maand geleden dat Otis geboren is. (Terug een mijlpaal voor ons)
14 juli 2021 heb ik een afspraak met de gynaecoloog om de volgende stappen naar een 2e zwangerschap te plannen. 

Jullie kunnen in de toekomst ons volledig traject hier volgen..