Na al die maanden van onzekerheid en stress, ben ik dinsdag 2 februari 2021 gecrasht en naar spoed gebracht met zware hartkloppingen en spierpijnen over heel mijn lichaam.
Conclusie: mijn lichaam was op ... en mijn spieren waren aan het verzuren van de stress..
2 dagen later is Diaz enorm hard achteruit gegaan.
Het begon met diarree, amper nog pipi pampers en zijn nageltjes dat blauw werden..
Wat betekende dat hij weinig zuurstof in zijn bloed had.
Donderdag had hij een hele moeilijke dag.. de ene epilepsie aanval na de andere.. medicatie sloeg niet meer aan..
Vrijdagochtend 5 februari 2021 ben ik met Diaz naar UZA gereden en kreeg ik te horen dat het tijd was om de palliatieve sedatie op te starten..
Na al die maanden was zijn lichaampje het aan het opgeven.
We wisten dat het ons te wachten stond, maar op dat moment storten onze wereld in..
Ons baby'tje, dat er zo perfect uitzag.. Ons eerste kindje!!
Vrijdagnamiddag is er iemand van het palliatief team naar ons huis gekomen.. Ze zag Diaz en zei meteen dat het echt tijd was..
Zaterdag 6 februari 2021 om 12u is de palliatieve sedatie hier thuis opgestart.
Diaz is nog 1 uurtje wakker geweest en daarna is hij door de medicatie in een slaap gegaan.
We hebben hem niet meer losgelaten..
We wilden absoluut niet dat hij kwam te sterven alleen..
Zo heb ik met mijn partner de hele nacht afgewisseld om te slapen.
Aons
Zondag was nog een helse dag..
Op een bepaald moment.. Zondagavond na hem al uren vast te hebben, moest ik eventjes echt naar het toilet, op die moment vroeg ik aan mijn partner om hem eventjes over te nemen.. en hij zei... leg hem eventjes in de zetel, geef hem eventjes tijd alleen..
Ik had hem in de zetel gelegd, na nog geen 10 seconden roept mijn vriend... Hij is gestopt met ademen...
Ik ben terug naar hem gelopen, maar ik was te laat..
Hij heeft echt gewacht tot we hem fysiek loslieten.
Diazje is gestoren op zondag 7 februari 2021 om 20u35.
Omdat het zo enorm koud was buiten, hadden bij de mogelijkheid om Diaz nog een paar dagen thuis te houden om nog afscheid te nemen.
Woensdagochtend 10 februari 2021 zijn ze hem komen halen en hebben wij gevolgd naar het crematorium. We zijn bij hem geweest tot het allerlaatste..
Je was zo sterk, je hebt gevochten tot de laatste seconde!! Het was een helse strijd.
Maar wij weten dat je nu de rust krijgt die je verdiend!
Wij zijn enorm dankbaar dat wij jou 8 maanden bij ons hebben gehad, jou hebben mogen leren kennen, kunnen knuffelen, en dat wij jou al onze liefde hebben kunnen geven!
Waarom is het ons niet gegeven, dat jij mocht blijven in dit leven?
Waarom doet het toch zo'n pijn, dat jij niet meer bij ons kan zijn?
Waarom kreeg jij niet de kans op een gelukkig bestaan, en moest jij voortijdig van ons gaan?
Het waarom zullen wij misschien nooit weten, maar we zullen je nooit vergeten!!
De herinnering die we aan jou hebben is fijn. En ook de gedachte dat we ooit weer samen zijn.
Een deel van ons is weg samen met jou.
Jouw papa en ik zullen jou voor altijd dicht bij ons dragen. Altijd van je houden en je erorm hard missen!
Weet dat wij ontzettend trots zijn op jou..
Jij hebt zoveel hartjes veroverd.. Ons Diazje..
Onze knapperd voor altijd !
Slaapzacht allerliefste schat!
Dikke kus
Mama & Papa.
Diaz Drumont
15 juni 2020 - 07 februari 2021
Mama Sharon & Papa
Reactie plaatsen
Reacties
Diaz zo een mooi ventje, stoere bink en een vechter. Hopelijk kom je hierboven Otis tegen en kunnen jullie daar samen spelen. Diaz je ouders zijn zo fier op je dat je zo gestreden hebt om je leven. Ze gaan je steeds in hun hart dragen en steeds met veel liefde aan je denken. Soms is het leven zo onrechtvaardig en daar moet we allemaal maar mee leren leven zeker??